به عنوان یک تراکتوری، درگذشت ناصر خان را به تمام استقلالیهای عزیز و مردم ایران تسلیت می گویم

ایشان برای همه مردم ایران زنده است چون نامی نیک و کرداری شایسته داشته و باعث سر افرازی نام ایران،استقلال و ورزش ایران است.
باید به این فکر کنیم که چرا ناصر خان بین عامه مردم، حتی تراکتوریها ها اینقدر محبوبیت و مقبولیت داشت؟ مگر کم فوتبالیست در تاریخ این دو باشگاه و ملی داشتیه ایم که مدارجی بیشتر و پستهای مهم تر داشته اند؟ پس چرا همیشه نام ناصر خان با احترام یاد میشد؟

بدون اغراق ناصر خان جزء معدود افرادی بود که هیچ وقت و در هیچ زمانی زیر بار حرف زور نرفت و بارها و بارها از مقاصد مادی خود دراین دنیا گذشت و طرفدار حق و حقیقت بود.
در چند سال اخیر و قبل از آن انگشت شمار ورزشکارانی بودند که برای حق گویی ، راستگویی و رک گویی از خود مایه گذاشتند و هزینه پرداخت کردند و انسانیت و معنویت را بر هیچ مطایی نفروختند برای مثال میتوان از تختی این ابر مرد ورزش ایران نام برد.

ناصر حجازی به گواه تاریخ و پیشینه ایشان جزء با فرهنگ ترین و باکلاس ترین فوتبالیستهای عصر خود است و فرهنگ ایشان در برخورد با حریفانش هم زبان زد عام خاص بود.
هیچگاه ادبیات لمپن و چیپ در مورد هیچ شخصی به کار نبرد، ادبیاتی که مرسوم بین فوتبالیستهای چند صد میلیونی و بی فرهنگ که رواج چندانی دارد.
هیچگاه چه در زمان بازیگری و مربیگری با غرور و خود شیفتگی سخن نگفت و احترام و حرمت بزرگت خود را نشکست...
ایشان تنها کسی بودند که بعد از انقلاب قبول نکرد تا با عکس خمینی وارد زمین مسابقه شود...
ناصر حجازی را میتوان جزء پهلوانان معاصر کشور جای داد تا رسم و منش و فرهنگ و تیپ او برای جوانان امروزی الگویی باشد
امروز اقرار کنم به عنوان یک تراکتوریه دو آتیشه، همیشه شیفته مرام و فرهنگ این استقلالی عزیز بودم و دعا میکنم تا همه فوتبالیستهای ما قدی از فرهنگ ایشان را سر لوحه کار خود قرار دهند।

روحش شاد یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.